z rodziny drozdowatych - krzyżówka. Lista słów najlepiej pasujących do określenia "z rodziny drozdowatych": PASZKOT RASZKA KOPCIUSZEK OSADNIK RUDZIK KWICZOŁ ŚPIEWAK IRANKA SŁOWIK SKOWRONEK MODRAK KOS DROZD PUSTELNIK PODRÓŻNICZEK OPOCZNIK ZŁOTORZYTKA TURNICA SZAMA DROZDY. Słowo. Jak żyje ten wspaniały ptak, co je i jakie cechy kryje w sobie, ten artykuł powie. Słowiki w ich naturalnym środowisku Wygląd. Słowik należy do ptaków z rodziny drozdów. Kiedy ktoś słyszy piosenkę tego ptaka, wierzy, że słowik wygląda tak pięknie, jak śpiewa. W rzeczywistości ptak wygląda raczej nijak i nie ma jasnego Definicje te zostały podzielone na 1 grupę znaczeniową. Jeżeli znasz inne znaczenia pasujące do hasła „ptak z rodziny drozdów (erithacus rubecula)” lub potrafisz określić ich inny kontekst znaczeniowy, możesz dodać je za pomocą formularza znajdującego się w zakładce Dodaj nowy. Pamiętaj, aby definicje były krótkie i trafne. ptak łowny z rodziny siewkowatych; mieszkaniec wilgotnych lasów: Kwiczoł: ptak leśny z rodziny drozdów, łowny, ceniony ze względu na smaczne mięso: Krzyżówka ptak leśny podobny do drozda: paszkot: ptak o upierzeniu brunatnym, na brzuchu jasnym w czarne plamki: paszkot: żywi się kręgowcami i jagodami: paszkot: smakosz jemioły: paszkot: żyje w lasach Europy i zachodniej Syberii: paszkot: ptak leśny z mruczkiem w nazwie: paszkot: największy drozd: PASZKOT: ptak leśny z rodziny drozdów Hasło krzyżówkowe „ptak z rodziny drozdów, łowny” w leksykonie szaradzisty. W naszym leksykonie definicji krzyżówkowych dla wyrażenia ptak z rodziny drozdów, łowny znajduje się tylko 1 odpowiedź do krzyżówki. Definicje te zostały podzielone na 1 grupę znaczeniową. QVMEH. (zoologia leśna, ptaki), (łac. Turdus naumanni, ang. Naumann's Thrush) ptak z rodziny Turdidae (drozdy), rzędu Passeriformes (wróblowe). Do niedawna łączony w jeden gatunek z drozdem rdzawoskrzydłym. Długość ciała 21-24 cm, masa ciała 50-106 g. We wszystkich szatach wyróżnia się rdzawo plamkowanym spodem ciała z rozbielonym środkiem brzucha oraz rdzawobrązowym ogonem. Wierzch ciała szarobrązowy. Brew rudawa. Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. Zamieszkuje syberyjską tajgę. Do Polski zalatuje sporadycznie. Pożywienie: owady, dżdżownice, jagody. Gatunek objęty ochroną ścisłą. ŹRÓDŁO (AUTOR) Dariusz Graszka - Petrykowski Publikacje powiązane tematycznie Aulak W., Rowiński P. 2010. Tablice biologiczne kręgowców. Wydawnictwo SGGW, Warszawa. Cramp S. (red.) 1977-1994. The Birds of the Western Palearctic. T. I-IX. Oxford University Press, Oxford Svensson L. 2012. Ptaki. Przewodnik Collinsa. Multico, Warszawa Tomiałojć L., Stawarczyk S. 2003. Awifauna Polski. Rozmieszczenie, liczebność i zmiany. PTPP „pro Natura”, Wrocław Zdjęcia Rysunki Tabele Mapy Filmy Pliki Tego roku na nadejście prawdziwie ciepłej i kwiecistej wiosny trzeba jeszcze trochę poczekać. Jednak ptaki wiedzione instynktem wracają już regularnie ze swoich zimowisk i przystępują sukcesywnie do lęgów. Szczególnie jest to zauważalne, gdy tylko wstając wcześnie rano wyjdziemy na zewnątrz lub uchylimy okno i posłuchamy ich śpiewów. Nawet, gdy pogoda nie jest najlepsza słychać intensywne głosy wielu ptaków. Wiele osób mówi wtedy, że ptaki głośno śpiewają. Ale czy faktycznie są to dźwięki wydawane przez wiele różnych gatunków?Otóż o tej porze roku najczęściej można usłyszeć sikory oraz kilka gatunków ptaków z rodziny drozdowatych. Prawie wszystkie drozdy odlatują na zimę z Bieszczadów. Natomiast ich powroty zaczynają się bardzo wcześnie, z początkiem marca, a bywało że pod koniec lutego. Do drozdów należą kosy, śpiewaki, kwiczoły, paszkoty, drozdy obrożne i droździk. Te ostatnie nie gniazdują w Bieszczadach, natomiast najczęściej można je spotkać w tym regionie podczas jesiennych i wiosennych przelotów. Ubarwienie drozdów w niczym nie przypomina ich śpiewów. W tej grupie ptaków zdecydowanie przeważają kolory szare, brązowe i czarne. Odróżnienie po wyglądzie zewnętrznym samców od samic u drozdów jest bardzo trudne. Najbardziej wyraźnie różnice pomiędzy obiema płciami występują u kosów. Samce są czarne z żółtym, czasem lekko pomarańczowym dziobem, zaś samice ciemnobrązowe z plamkowanym podbródkiem. Natomiast śpiew godowy samców drozdów, a szczególnie kosów i śpiewaków, należy do jednych z najbardziej melodyjnych w świecie tej grupy najczęściej można usłyszeć o dwóch porach dnia. Oczywiście jest to świt i wczesne godziny poranne, ale także pod koniec dnia, o zmierzchu i zachodzie słońca. Najbardziej donośnym i zróżnicowanym jest śpiew samca drozda śpiewaka, stąd zresztą wzięła się jego polska nazwa. Z kolei dźwięki godowe kosów są bardziej melancholijnie i przeciągłe, nie tak urywane i skokowe, jak to ma miejsce u śpiewaków. Kosy kiedyś były typowo leśnymi, dzikimi i trudnymi do obserwacji ptakami, co zresztą nadal spotykane jest w wysokich Bieszczadach. Przeszło 150 lat temu zaczęły one jednak sukcesywnie gnieździć się w miejskich parkach i na wsiach. Proces ten po raz pierwszy zaobserwowano na początku XIX wieku w zachodniej części Niemiec. Następnie gatunek ten sukcesywnie zaczął pojawiać się w innych regionach zachodniej i środkowej wyróżnili dwie tzw. formy u tego gatunku, miejską i leśną. Wizualnie obie te formy kosów nie różnią się między sobą. Różnice widoczne są w zachowaniu ptaków. Kosy miejskie nie boją się ludzi, gniazda zakładają często w pobliżu domów i osiedli, a podczas lekkich zim nie odlatują. Taka sytuacja ma zresztą miejsce w Sanoku, gdzie przez okres całego roku można obserwować te ptaki. W miastach bardzo często można także usłyszeć śpiewające kosy w nocy, przy świetle latarni, co nigdy nie zdarza się u formy leśnej. Ma to ważne znaczenie biologiczne, gdyż o świcie najczęściej zaczyna się ruch miejski i związany z tym hałas uliczny, co bardzo mocno zagłusza śpiew pokarmem wymienionych ptaków z rodziny drozdowatych w okresie wiosenno-letnim są dżdżownice, które są intensywnie wyszukiwane na łąkach i trawnikach. Zaś drozd śpiewak wykształcił u siebie ciekawą umiejętność. Otóż po opadach deszczu, gdy nieraz zdarza się, że masowo wychodzą na drogi ślimaki, chwyta je i uderzając dziobem w muszle rozbija na asfaltowej nawierzchni, aby dostać się do miękkiego ciała zwierzęcia. Często też można usłyszeć jego śpiew podczas dżdżystej i deszczowej aury. Na miejsce do budowy gniazda drozd śpiewak zazwyczaj wybiera drzewa iglaste, a szczególnie świerki. Jego gniazda są łatwe do rozpoznania, a to z powodu bardzo charakterystycznej twardej wewnętrznej wylepy, która jest utworzona z wilgotnej mieszaniny próchnicy, piasku i części bieszczadzkich lasach iglastych lub mieszanych, bukowo-jodłowych, gnieździ też inny przedstawiciel drozdowatych, a mianowicie drozd obrożny. Jak na to wskazuje jego nazwa, ptak posiada wyraźną plamę wokół piersi, koloru białego. Jego śpiew jest bardziej monotonny i mniej wyraźny niż u śpiewaka i kosa. Wędrując po lasach naszego regionu na pewno można się także natknąć na paszkota. Jest to największy z naszych drozdów, lecz rozpoznanie go po wyglądzie i głosie jest dość trudne. Z kolei w nadrzecznych łęgach i na skrajach naszych lasów bardzo często gniazdują kwiczoły, które można nieraz spotkać, gdy skaczą po łąkach w poszukiwaniu pokarmu. Zaś w okresie zimy w dużych stadach lubią odwiedzać sady i parki w poszukiwaniu różnych owoców, w tym jarzębin i jabłoni. Największą bieszczadzką „drozdowatą” rzadkością jest nagórnik. Jest to bardzo rzadko spotykany ptak, który sporadycznie gniazduje w piętrze połonin. Rodzina drozdowatych jest dość liczna i oprócz wyżej opisanych gatunków należą także do niej także rudziki, kląskawki, białorzytki, pleszki i Sitko Śpiewak, a konkretniej drozd śpiewak, to średniej wielkości ptak z rodziny drozdów. Występowanie Drozd śpiewak występuje na terenie znacznej części Europy, oraz w niektórych rejonach Azji. Jeśli chodzi o Europę, występuje wszędzie poza rejonami wyjątków ciepłymi, takimi jak Półwysep Iberyjski. Sztucznie przeniesiono go do Nowej Zelandii oraz do Australii, gdzie jego populacja zaczęła się rozrastać. Jest ptakiem wędrownym – gatunki przebywające w zimniejszych częściach świata, zimową porą, migrują na południe, docierając nawet do Afryki. Ptaki mieszkające w cieplejszych krajach są osiadłe – nie migrują. Drozd śpiewak występuje przede wszystkim w lasach, parkach, miejscach, które charakteryzują się dość bogatym poszyciem. Gniazdo zakłada głównie w krzakach i na drzewach. Kształt gniazda jest wielką ciekawostką – gniazdo przypomina filiżankę i w celu ochrony przed zimnem oraz wzmocnienia, jest podklejone błotem. Wygląd Ptak o długości ciała nie przekraczającej 23 centymetrów. Upierzenie samicy i samca jest dokładnie teka same. Brązowy grzbiet kontrastuje z kremowo – żółtym brzuchem, na którym można wyróżnić szereg cętek. Biały dół brzucha, różowe stopy i nogi, oraz żółtawy dziób. Pożywienie Drozd śpiewak jest ptakiem, który żywi się zarówno pokarmem pochodzenia zwierzęcego jak i roślinnego, zawsze jednak wybiera miękkie rzeczy. W przypadku zwierząt, najchętniej zjada takie bezkręgowce jak ślimaki czy tez dżdżownice, w przypadku roślin, najchętniej sięga po miękkie owoce – na przykład owoce jagód. Zjadając ślimaki, w bardzo ciekawy sposób pozbywa się skorupek – uderza w nie kamieniem, a pozostałe części czyści przed zjedzeniem. Lęgi Samica wyprowadza 2, 3 lęgi w roku, składając w gnieździe do 7 jaj. Wysiaduje je sama, przez około 17 dni. Kolejne 17 dni upływa, zanim młode staną się upierzone i zdolne do latania. Ptak ten jest ptakiem dość popularnym, jest jednak objęty ochroną gatunkową. Powodem takiego stanu rzeczy, jest malejąca w niektórych rejonach świata populacja tych ptaków, oraz przypadki łapania ich do niewoli. Taka sytuacja pojawia się dość często – drozdy bywają wyłapywane, głownie z uwagi na swój unikalny głos. Rodzaj: Turdus - drozdy drozd obrożny droździk drozd śpiewak, śpiewak paszkot kwiczoł kos głosy innych drozdów Drozdy, to grupa niedużych i średnich ptaków o smukłej budowie ciała, prowadzących zasadniczo nadrzewny tryb życia, ale często żerujących na ziemi, wśród ściółki leśnej. Odżywiają się owadami i innymi bezkręgowcami oraz owocami i jagodami. Należą do ptaków o donośnym i melodyjnym głosie. Gniazdują wśród gałęzi drzew i krzewów. Są ptakami sezonowo wędrującymi. W Polsce występuje 11 gatunków drozdów, z czego dwa są ptakami łownymi z okresem ochronnym a 9 prawnie chronionych. Drozd obrożny - Turdus torquatus Drozd obrożny jest ptakiem z rodziny drozdowatych (Turdidae), rzędu wróblowych (Passeriformes). Wśród tej grupy ptaków wyróżnia się 3 podgatunki. W Polsce występuje podgatunek Turdus torquatus alpestris zasiedlający południową i centralną Europę. Drozdy te zamieszkują górskie lasy i kosodrzewinę. Ptaki te są wędrowne, częściowo wędrowne lub osiadłe. Populacje wędrowne zimują w południowej Europie i w północno-zachodniej Afryce. Drozd obrożny jest podobny do kosa. Samiec ma upierzenie ciemne z dużą białą tarczą na piersi w kształcie półksiężyca, samica jest czarnobrązowa z mniej wyraźną tarczą,a młode mają jedynie małą, białą plamkę tuż pod dziobem. Jaśniejsze brzegi piór tych ptaków układają się w liczne "łuski". Drozd obrożny osiąga średnio: długość ciała ok. 23-24 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 38-42 cm i ciężar ok. 110 g. Odżywia się owadami, dżdżownicami i innymi bezkręgowcami, jesienią zjada jagody. Gniazdo drozd obrożny zakłada na małym świerku lub jodle na wysokości 1-3 m. Buduje je z gałązek, suchych traw i liści, wylepia od środka próchnicą zmieszaną z błotem i grubo wyściela miękką suchą trawą. Sezon lęgowy u tych drozdów trwa przez maj i czerwiec. w ciągu dwóch miesięcy ptaki wyprowadzają 1 lub 2 lęgi. W jednym lęgu samica składa 4-5 bladoniebieskich jaj z małymi plamkami koloru czerwonobrązowego, czerwonofioletowego lub fioletowoszarego, które sama wysiaduje przez 12-14 dni. Młode (gniazdowniki) uzyskują samodzielność po dwóch tygodniach. W Polsce drozd obrożny jest licznym ptakiem lęgowym w Karpatach i nielicznym w Sudetach. Gnieździ się też bardzo nielicznie na Mazurach. Przylatuje do nas w marcu-kwietniu, a odlatuje we wrześniu-listopadzie. Drozd obrożny jest ptakiem chronionym. głosy posłuchajtyp plikurozmiar drozd obrożnymp347 kb drozd obrożny - dłuższy występmp3207 kb rodziny i gatunki alfabetyczny spis ptaków drozdowate Droździk - Turdus iliacus Droździk (drozd rdzawoboczny) jest małym ptakiem z rodziny drozdowatych (Turdidae), rzędu wróblowych (Passeriformes). Wśród droździków wyróżnia się 2 podgatunki: Turdus iliacus iliacus - występujący w północnej Eurazji i Turdus iliacus coburni - występujący na Islandii i na wyspach wulkanicznych na północnym Atlantyku między Islandią a Shetlandami. Droździki są wędrowne lub częściowo wędrowne. Populacje zamieszkujące Islandię i wyspy na północnym Atlantyku przenoszą się na zimę do Szkocji, Irlandii, Francji i na Półwysep Iberyjski. Populacje Euroazjatyckie zimują w Europie zachodniej oraz wokół morza Czarnego i Kaspijskiego. Droździki bytują zwykle na obrzeżach lasów liściastych i mieszanych. Droździk jest najmniejszym drozdem występującym w Polsce. Osiąga średnio: długość ciała ok. 21 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 33-35 cm i wagę ok. 60 g. Droździki mają jasne brwi i wąsy oraz rdzawe boki ciała i pokrywy podskrzydłowe. Odżywiają się różnymi bezkręgowcami, a jesienią i zimą zjadają również jagody i owoce (np. głogu). Pożywienia szukają na ziemi - biegając i skacząc przepatrują glebę. Zbierają również owady z drzew i krzaków. Gniazdo droździk zakłada przy pniu lub na bocznych gałęziach młodych drzew (na wysokości 1,5-3 m) lub w krzewach. Gniazdo jest czarkowatą konstrukcją uplecioną z gałązek, trawy i mchu, od środka wyklejoną błotem zmieszanym z materiałem roślinnym i wyścieloną trawą i liśćmi. Wiosną samica składa 4-6 jaj o tle bladoniebieskim lub zielonkawoniebieskim z niewyraźnymi czerwono-brązowymi plamkami. Jaja wysiaduje sama przez 12-13 dni. Młode (gniazdowniki) muszą przez jakiś czas pozostawać w gnieździe, gdzie są karmione przez rodziców. Droździki w sezonie lęgowym (w Polsce maj-czerwiec) wyprowadzają 2 lęgi. najliczniej droździki gniazdują w Skandynawii i północnej Rosji. W Polsce gniazdują nielicznie. Ptaki te rzadko zimują w naszym kraju. Przylatują do nas w marcu-kwietniu, a odlatują we wrześniu-listopadzie. Droździki wędrują w dużych grupach i jak większość drozdów lecą głównie nocą, zatrzymując się w lasach, na polach lub łąkach. Droździki są pod ochroną. Posłuchaj moich własnych nagrań droździka. głosy posłuchajtyp plikurozmiar droździk - nawoływaniewav22 kb droździk - śpiewmp3139 kb nieco inny śpiew droździkamp3144 kb droździk - jeszcze inny przykład śpiewump3166 kb śpiew droździka - długi przykładmp3118 kb okrzyki droździkamp330 kb rodziny i gatunki alfabetyczny spis ptaków drozdowate Drozd śpiewak - Turdus philomelos Drozd śpiewak (śpiewak) (Turdus philomelos syn. Turdus ericetorum) jest średnim ptakiem wędrownym z rodziny drozdowatych (Turdidae), rzędu wróblowych (Passeriformes). Wśród śpiewaków wyróżnia się kilka podgatunków. Drozdy te występują w Europie i w azji. Zasiedlają gęste lasy, raczej szpilkowe i mieszane niż liściaste. Coraz częściej spotyka się je w starych parkach i ogrodach. Drozd śpiewak w sto lat po kosie zaczął kolonizować miasta. Jednak rzadziej niż kos zbliża się do ludzkich siedzib. Śpiewak zimuje już na wybrzeżach belgijskich i holenderskich oraz na Wyspach Brytyjskich, głównie jednak w rejonie Morza śródziemnego. Śpiewak jest wielkości szpaka. U tych ptaków nie występuje dymorfizm płciowy. Drozdy śpiewaki mają wierzch ciała brunatnooliwkowy, boki i pierś rdzawopłowe z podłużnymi, ciemnymi plamami. Kolor boków i piersi płynnie przechodzi w biel brzucha i podogonia. Ptaki te osiągają średnio: długość ciała ok. 22-23 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 33-36 cm i wagę ok. 60-70 g. Śpiewaki żywią się owadami i innymi bezkręgowcami. Późnym latem i jesienią jedzą również jagody i owoce. Pożywienia śpiewak poszukuje na ziemi w sposób podobny do kosa. Charakterystyczne są tzw. "kuźnie" śpiewaka , gdzie rozbija on muszle ślimaków. Ptak ujmuje w tym celu ślimaka w dziób i machając głową na boki uderza nim o jakąś twardą powierzchnię, np. o kamień, służącą mu jako kowadło. Gniazdo śpiewaka znajduje się na drzewie lub krzewie, czasem na ziemi wśród gęstej roślinności. Gniazdo jest koszyczkiem splecionym z gałązek, trawy i mchu, od środka wyklejonym mieszaniną błota, próchna, liści i śliny. Wylepa gniazda jest tak gładka, że przypomina tekturę. Gniazdo nie ma wyściółki. W sezonie lęgowym (kwiecień-czerwiec) ptaki wyprowadzają 2 lęgi. W jednym lęgu samica składa 3-5 wysmukłych, bladoniebieskich jaj z czerwonymi, brązowymi lub czarnymi plamkami, które sama wysiaduje przez 12-14 dni. Młode (gniazdowniki) opuszczają gniazdo po ok. 2 tygodniach. W Polsce drozd śpiewak jest ptakiem lęgowym. Przylatuje do nas w marcu-kwietniu, a odlatuje we wrześniu-październiku. Jest objęty ochroną. posłuchaj moich własnych nagrań śpiewaków głosy posłuchajtyp plikurozmiar drozd śpiewak - nawoływanie1wav57 kb drozd śpiewak - nawoływanie2mp368 kb drozd śpiewak - nawoływanie3mp349 kb drozd śpiewak - śpiewmp3171 kb drozd śpiewak - inna pieśńmp3225 kb drozd śpiewak z piecuszkiem173 kb drozd śpiewak z innymi ptakamimp3216 kb rodziny i gatunki alfabetyczny spis ptaków drozdowate Paszkot - Turdus viscivorus PASZKOT należy do rodziny drozdowatych (Turdidae), rzędu wróblowych (Passeriformes). W grupie tych ptaków wyróżnia się 3 podgatunki. Paszkoty występują w borach i lasach mieszanych Europy, zachodniej Syberii i północno-zachodniej Afryki. Populacje wysunięte najbardziej na północ są wędrowne, inne są częściowo wędrowne lub osiadłe. Wierzch ciała paszkota jest brunatny, spód jasny w czarne plamki. Pokrywy podskrzydłowe są białe, a między okiem a nasadą dzioba oraz wokół oczu piórka są jaśniejsze. Paszkot osiąga średnio: długość ciała ok. 27 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 42-47 cm i wagę ok. 110 g. Paszkot żywi się bezkręgowcami, których szuka na ziemi, na drzewach i krzakach. Jesienią i zimą zjada również owoce i jagody (np. jemioły). Gniazdo paszkot zakłada na grubej gałęzi przy pniu drzewa lub w rozwidleniu poziomej gałęzi. Gniazdo jest czarkowatą konstrukcją z luźno splecionych patyków, korzonków, traw i mchu,od środka wyklejoną mieszaniną błota i materiału roślinnego i grubo wysłaną miękką trawą (niekiedy z przymieszką igliwia). Wiosną (w Polsce kwiecień-czerwiec) paszkoty wyprowadzają 2 lęgi. W jednym lęgu samica składa 3-5 bladoniebieskich, zielononiebieskich lub żółtawych jaj z czerwono-brązowymi plamkami, które sama wysiaduje przez 12-15 dni. Pisklęta są gniazdownikami, więc jeszcze przez jakiś czas muszą pozostawać w gnieździe pod opieką rodziców. W polsce paszkoty są ptakami lęgowymi i zimującymi. Przeloty paszkotów przez nasz kraj mają miejsce wiosną w marcu-kwietniu i jesienią we wrześniu-listopadzie. Paszkoty należą w Polsce do ptaków łownych. posłuchaj moich własnych nagrań paszkota głosy posłuchajtyp plikurozmiar paszkot - nawoływaniemp322 kb paszkot - śpiewwav78 kb paszkot - śpiew i szczebiotmp3157 kb paszkot - śpiew i nawoływaniemp3140 kb paszkot i świstunka leśnamp3205 kb rodziny i gatunki alfabetyczny spis ptaków drozdowate Kwiczoł - Turdus pilaris Kwiczoł należy do rodziny drozdowatych (Turdidae), rzędu wróblowych (Passeriformes). Występuje w Eurazji. Żyje na obrzeżach lasów, w zadrzewieniach, w dolinach rzecznych; coraz częściej można go spotkać w sadach i parkach. Kwiczoły rozszerzyły swój zasięg na Europę środkową dopiero pod koniec XIX wieku - pierwotnie były ptakami północy. Kwiczoły zimę spędzają w miejscu występowania lub przemieszczają się niezbyt daleko w południowe, cieplejsze rejony - do Europy środkowej, zachodniej lub południowej. Rzadko lecą do północnej Afryki, na wyspy Kanaryjskie i nad Zatokę Perską. Kwiczoł jest wielkości kosa. Osiąga średnio długość ciała ok. 25-26 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 39-42 cm i wagę ok. 100 g. Kwiczoł jest najbardziej kolorowy spośród drozdów występujących w Polsce. Ma niebieskopopielatą głowę, wierzch ciała i skrzydła brązowe, ogon prawie czarny, kuper szary, spód ciała jasny z ciemnymi centkami, pierś złotobrązowa z czarnymi plamkami i białe pokrywy podskrzydłowe. Kwiczoły są ptakami towarzyskimi i hałaśliwymi. Zimą łączą się w stadka. Odżywiają się bezkręgowcami, jesienią i zimą zjadają również jagody (np. jałowca) i owoce (np. jabłka). Do rozłupywania skorupek ślimaków służy mu mocny dziób. Kwiczoł zakłada gniazdo na gałęzi przy pniu drzewa lub na jednej z bocznych gałęzi; wyjątkowo na ziemi lub w szczelinie między kamieniami. Gniazdo jest czarkowatą konstrukcją uplecioną z gałązek, trawy i korzonków, od środka wyklejoną błotem, grubo wysłaną miękką trawą i piórami. Kwiczoły gniazdują w koloniach (do 30 par), często na jednym drzewie. Kwiczoły zaciekle bronią swoich gniazd. Kiedy zbliża się drapieżnik, cała kolonia nadlatuje i obrzuca napastnika odchodami. Dla ptaków (amatorów jaj i piskląt: wrony, sroki, sójki, myszołowy i in.) taki nalot grozi śmiercią, ponieważ odchody sklejają pióra uniemożliwiając latanie. Sezon lęgowy kwiczołów w Polsce trwa od kwietnia do czerwca. W tym czasie ptaki wyprowadzają 1-2 lęgi. W jednym lęgu samica składa 5-6 bladoniebieskich jaj z czerwonobrązowymi plamkami, które sama wysiaduje przez 10-13 dni. Po ok. dwóch tygodniach pisklęta (gniazdowniki) opuszczają gniazdo. W Polsce kwiczoły są licznymi ptakami lęgowymi i zimującymi głównie na wschodzie kraju. Przelot wiosenny kwiczołów przez polskę ma miejsce w marcu-kwietniu, a jesienny - we wrześniu-listopadzie. Kwiczoł jest ptakiem łownym. posłuchaj moich własnych nagrań kwiczołów głosy posłuchajtyp plikurozmiar kwiczoł - głosy wabiącemp3114 kb kwiczoł na tle innych ptakówmp347 kb kwiczoł - głosy wabiące i śpiewmp3184 kb kwiczoł - śpiewmp3100 kb rodziny i gatunki alfabetyczny spis ptaków drozdowate Kos - Turdus merula Kos jest średnim, częściowo wędrownym ptakiem z rodziny drozdowatych (Turdidae), rzędu wróblowych (Passeriformes). Wśród kosów wyróżnia się kilkanaście podgatunków. Kosy występują w Europie, Azji, północno-zachodniej Afryce, a nawet zostały introdukowane w Australii, na Nowej Zelandii i okolicznych wyspach. Polskie ptaki (poza populacjami miejskimi) zimują na południu Europy. Populacje miejskie, prowadzące osiadły tryb życia, pozostają na zimę w kraju. Kosy, pierwotnie bytujące wyłącznie w gęstych lasachliściastych, często nad brzegami rzek i jezior, obecnie są pospolitymi ptakami w parkach, ogrodach, a nawet w centrach wielkich miast. Kos jest nieco większy od szpaka. Osiąga średnio: długość ciała ok. 24-27 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 34-40 cm i wagę ok. 75-110 g. Samiec jest czarny, wiosną z żółtopomarańczowym dziobem. Samica jest oliwkowobrązowa z niewyraźnymi plamkami na spodzie i rozjaśnieniem na podgardlu oraz brązowawym dziobem. Kosy odżywiają się owadami i innymi bezkręgowcami zbieranymi na ziemi, a późnym latem i jesienią zjadają również jagody i owoce. Kos szukający ofiar na ziemi porusza się krótkimi skokami, przystając co chwilę, aby się rozejrzeć bądź wypatrzyć zdobycz. Wśród głosów wydawanych przez kosa są takie, które alarmują o drapieżnikach naziemnych i takie, które ostrzegają przed napastnikami z powietrza. W pieśni godowej kosa mogą znaleźć się zasłyszane w okolicy dźwięki (np. dzwonki telefonów komórkowych). U kosów żyjących w miastach czasami występuje częściowy lub całkowity albinizm (brak pigmentu na całym ciele). W normalnych warunkach takie osobniki byłyby szybko wyeliminowane przez drapieżniki, ale w miastach mogą się swobodnie rozmnażać, ponieważ tam jest mniej naturalnych wrogów. Kos zakłada gniazdo zwykle na drzewie, na wysokości 2-3 m, a także w gęstych krzewach i żywopłotach, rzadko na ziemi. W miastach gnieździ się również w załomach murów i innych miejscach przypominających półdziuple. Gniazdo, czarkowata konstrukcja, zbudowane jest z gałązek, suchych liści i źdźbeł trawy, wyklejone od środka mieszaniną próchnicy i błota i wyścielone miękką, suchą trawą. Sezon lęgowy u kosów trwa od kwietnia do lipca. W tym czasie ptaki mogą wyprowadzić do trzech lęgów. W jednym lęgu samica składa 3-5 bladozielonych, rdzawo nakrapianych, wysmukłych jaj, które sama wysiaduje przez 12-14 dni. Młode (gniazdowniki) opuszczają gniazdo po ok. dwóch tygodniach. W polsce kos należy do pospolitych ptaków lęgowych i zimujących. Przelot wiosenny przez nasz kraj trwa przez marzec i kwiecień, a jesienny - przez październik i listopad. Kosy są pod ochroną. posłuchaj moich własnych nagrań kosów głosy posłuchajtyp plikurozmiar kos - nawoływanie1wav5 kb kos - nawoływanie2mp374 kb kos - głos alarmowywav27 kb kos - śpiewmp3193 kb kos - śpiew i nawoływaniemp3256 kb rodziny i gatunki alfabetyczny spis ptaków drozdowate głosy innych drozdów posłuchajtyp plikurozmiar drozd rdzawy - Turdus naumanni ptak występujący w północnej Azji, do Polski regularnie zalatujewav56 kb drozd oliwkowy - Turdus obscurus występuje w tajdze północno-wschodniej Azji; do Polski regularnie zalatujemp312 kb drozd ciemny (syberyjski) - Geokichla sibirica - żyje na Syberii; do Polski regularnie zalatujemp338 kb drozd ciemnymp343 kb drozd pstry - Zoothera dauma żyje w Azji; do Polski regularnie zalatujemp317 kb drozd pstrymp348 kb drozd wędrowny - Turdus migratorius ptak do Polski zalatującyau160 kb drozd wędrowny - nawoływaniemp323 kb drozd wędrowny - inne nawoływaniewav24 kb drozdy wędrownemp326 kb drozd wędrowny - śpiew i nawoływaniewav53 kb drozdek okularowy - Catharus ustulatus ptak dotychczas w Polsce nieobserwowany mp3215 kb drozdek okularowy - nawoływaniewav19 kb drozdek szarolicy - Catharus minimus ptak dotychczas w Polsce nieobserwowanywav7 kb rodziny i gatunki alfabetyczny spis ptaków drozdowate Ptaki niewróblowe Strona główna Odgłosy ptasich treli najlepiej są słyszalne w miejscach występowania licznych zarośli i drzew. Od lat w obszarach miejskich miejscem gromadzenia się ptaków są parki, skwery, cmentarze. Rejony podmiejskie to w głównej mierze ogrody i ogródki przydomowe w dzielnicach domów jednorodzinnych. Niestety moda na obsadzanie terenów zielonych różnego rodzaju drzewami z rodziny tujowatych i tym podobnych nie są sprzyjające licznym różnogatunkowym ptakom. Drzewa i krzewy to dla większości ptaków naturalne miejsca gniazdowania i ptasiego życia. Minie jeszcze wiele lat zanim popularne „drzewne” ptaki przystosują się do nowych warunków. Póki co pozostają lasy, parki jako miejsca ptasich koncertów. Przedstawiamy ciekawostki o drozdach o których być może nie słyszeliście. 1. Drozd śpiewak jako jeden z przedstawicieli drozdowatych zamieszkuje prawie cały obszar Polski. 2. Uznawane są za ptaki wędrowne zimujące w rejonach południowej Europy. Coraz częściej pozostają na swoich letnich terenach przez okres całego roku. 3. Ulubionym miejscem zakładania gniazd są dla drozdów drzewa, krzewy. Gniazda buduje w kształcie zbliżonej wyglądem do filiżanki. Głównym materiałem używanym do budowy gniazd jest błoto. 4. Drozdy są ptakami wszystkożernymi. Głównymi składnikami jego pożywienia są dżdżownice, ślimaki, a w okresie braku tych stworzeń z chęcią spożywa owoce jarzębiny oraz różne odmiany jagód. 5. Drozdy potrafią wydawać dźwięki naśladujące różne odgłosy „zbierane” z otoczenia. Czasami słuchając odgłosów drozdów można odnieść wrażenie, że naśladują ludzkie słowa. Jednym z dostarczycieli nowych dźwięków są dla drozdów, te które dobiegają z telefonów. 6. Drozdy śpiewaki są średniej wielkości ptakami w ramach analogicznych populacji. Osiągają około 23 centymetrów długości i wagę około 70 gram. 7. Po raz pierwszy drozd śpiewak został opisany w roku 1831 przez niemieckiego ornitologa. 8. Latem drozdy z chęcią zjadają owoce jemioły przyczyniając się tym samym do rozprzestrzeniania tej rośliny uznawanej przez wielu jako pasożyta drzewnego. 9. Drozdy są zaliczane do ptaków „terytorialnych”, oznacza to, że niejako wyznaczają obszar swojego urzędowania, związane jest to z określeniem terenu rozrodczego. 10. Drozdy nie są ptakami stadnymi, trzymają się raczej w pewnej odległości od osobników tego samego gatunku, najlepiej zaobserwować to można w przypadku migracji. Przemieszczając się nie łącza się w wielkie stada, a starają się utrzymywać odległości dobiegania odgłosów poszczególnych osobników.

leśny ptak z rodziny drozdów